เนื่องในวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก เลยเอาเรื่องราวความรักของลุงต๋าคำมาฝาก...
หลายคนคงเคยได้ฟังเพลง "ลุงต๋าคำ" ของคุณจรัล มโนเพชร มาแล้ว... ลุงต๋าคำมีตัวตนจริงๆครับ แกเป็นวนิพกตาบอด ที่เล่นซึงแลกเงิน คนเชียงใหม่ที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับผมคงจะเคยเห็นลุงกันมาบ้าง ภรรยาของลุงที่เป็นคนตาดีจะจูงลุงแกไปไหนๆ เพื่อเล่นซึงแลกเงิน บางครั้งลุงแกก็ร้องเพลงซอไปด้วย
ผมไม่เรียกลุงแกว่าขอทาน แต่ใช้คำว่าวนิพก เพราะลุงแกเป็นคนหยิ่ง ไม่เคยก้มหัวให้ใคร ใจแกสู้ตลอดเวลา วันไหนหาเงินไม่ได้จากการเป็นวนิพกแกก็พร้อมจะอด
คุณจรัล มโนเพชร ถ่ายทอดเรื่องราวของลุงไว้ได้อย่างดีในเพลง "ลุงต๋าคำ"
".....นั่นคือ เสียงซึง จากลุง ต๋าคำ จากโลก อันมืดดำ แต่มี พลัง
หวาน..เศร้า บอกเรื่อง ราวปางหลัง ที่ ถูกฝัง ด้วยกาล เวลา..
..ไม่ อาจ มองเห็น ผู้คน ด้วย อับจน พิการ สองตา ก็ อยู่ อย่างคน แสวงหา
ด้วย ศรัทธา ในคีต-กาล..
..แข็ง กร้าว ไม่งอน ง้อใคร แต่ แจ่มใส เหมือนดอก ไม้บาน
แม้น ให้ ด้วยใจ สงสาร ก็ ขับขาน เสียงเพลง ตอบแทน..."
เรื่องราวของลุงต๋าคำ นอกจากเรื่องการเป็นวนิพกที่ใช้เสียงดนตรีเลี้ยงชีพอย่างทรนงแล้ว แกยังมีเรื่องราวความรักที่น่าประทับใจ ...
".....สอง ข้าง ทางอัน แสนไกล ที่ เดินไป ด้วยความ ขัดสน
ไม่ ขาด คนเคียง ข้างตน คู่ กุศล คู่กรรม คู่ครอง..
..ถึง..ตราบ จนวัน สุดท้าย ชีพ วางวาย ผู้คน หม่นหมอง
สอง แก้ม อาบน้ำ ตานอง สิ้น ทำนอง สิ้นเสียง ซึงดัง
..ไม่มี เสียงซึง จากลุง ต๋าคำ จากโลก อันมืดดำ แต่มี พลัง"
ลองไปหาเพลงมาฟังกันครับ จะได้ภาพที่ชัดเจนผ่านเสียงเพลง ของชายชราตาบอดผู้เป็นวนิพกผู้รุ่มรวยความสุนทรีย์แห่งดนตรี และมีคนรักที่เคียงข้างตราบจนวันสุดท้ายของชีวิต...
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ...
http://www.youtube.com/watch?v=UXkwvSIroUM
(ภาพที่ลงไว้เป็นภาพของลุงต๋าคำตัวจริงครับ คุณมานิต นำลงไว้ในหนังสือ "ซึงสุดท้าย" ซึ่งเป็นหนังสือรำลึกถึงการจากไปของคุณ จรัล มโนเพชร)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น